Ben size şimdi “kesinlikle çok üzülmen gerekiyor” desem ne hissedersiniz? **(Yapamazsınız)

İsteyerek değiştiremeyeceğimiz, ancak dolaylı olarak etkileyebileceğimiz tek şey var; duygu.
O yüzden ben acı çekmeme sebep olan bir şey gerçekleştiğinde örneğin; çok sevdiğimiz bir insanı kaybetmemiz, çok ciddi bir hastalık yaşamış olmamız, sevdiğimiz birinin hastalanması, sevgilimizden ayrılmamız gibi…Bunlar bize acı verir. Ben bu acıyı, acı çekmeyeyeyim diyerek değiştiremem. Acı çekmemek veya istemediğimiz duyguları hissetmemek için büyük bir votka içip üstüne uyku ilacı alsam veya doymak bilmez bir şekilde karbonhidratlı yiyecekler yesem de bunların etkisi geçtikten sonra yeniden o acı ortaya çıkar ve ben o acıyı bastırmak için yine alkol alsam, çok yemek yesem o mükemmel kısırdöngünün tuzağına düşmüş olurum.

Sonu yok bunun. Acıyı yaşamaktır yapmamız gereken. Beyin, belirli bir süre sonra, acıyı yaşamaya izin verirsen kendine, o acıyı tahammül edilebilir bir üzüntüye ve sonra da normal hale getiriyor. Beyin, izin verirsen bir süre sonra bu acıyı kendi kendine halledecek ve onu geçmişte yaşanmış, aklına geldikçe üzüldüğün ama hayatına devam edebildiğin bir anıya dönüştürecek.

Bana bazen nasıl dayanıyorsun bu acıya diye soruyorlar. Diyorum ki: “bu durumu kabul ediyorum, acımı yaşıyorum. Evet çok zorlanıyorum ama bu acıyla yaşamayı öğreniyorum.”

-Eda Nur ÇAKMAK